Czynniki abiotyczne, szczególnie uciążliwe dla tut. nadleśnictwa to:

• szkody od huraganowych wiatrów,
• szkody związane z zakłóceniami stosunków wodnych,
• szkody od nadmiernych opadów śniegu – okiść,

Czynniki biotyczne:
1. Choroby grzybowe, które można podzielić na (w nawiasie podano powierzchnię w ha średniorocznego występowania):

• zgorzele, powodujące największe szkody w szkółkach leśnych (0,1 ha),
• osutki sosny, powodujące opadanie igieł (10 ha),
• mączniak dębu, stanowiący zagrożenie szczególnie dla młodych drzewek (150 ha),
• huby i opieńka, zagrażają drzewostanom założonym na gruntach, które kiedyś były użytkowane rolniczo (830 ha),

2. Szkodniki owadzie:

• szkodniki korzeni, są to przede wszystkim pędraki chrabąszczy, które zagrażają najmłodszym drzewostanom i szkółkom leśnym, szczególnie uciążliwe na zalesionych w ostatnich latach gruntach porolnych (5 ha),
• szkodniki upraw leśnych, między innymi: szeliniak sosnowiec, hurmak olchowiec, krobik modrzewiowiec,
• szkodniki liściożerne (m.in.: brudnica mniszka) stanowiące w przypadku masowego występowania bardzo duże zagrożenie dla lasu, dlatego prognozowanie ich występowania jest prowadzone corocznie w okresie późnej jesieni. W ostatnich latach występują duże zagrożenie od miernikowców (20 ha)
• szkodniki wtórne (cetyńce, drwalnik, przypłaszczek granatek), które żerują na drzewach już osłabionych przez inne czynniki,

3. Szkody wyrządzane przez zwierzynę dotyczą szczególnie zgryzania i ogryzania pączków i młodych pędów małych drzewek w uprawach leśnych, powodujących osłabienie, deformację pędu głównego, a nawet zamierania sadzonek. Szkody te powodują myszowate, zające, sarny, jelenie oraz w ostatnich latach bobry, które ścinają drzewa oraz powodują podtopienia lasu.

Wszystkim tym czynnikom przeciwstawia się w różnorodny sposób. Metodyka działań ograniczających szkodliwe oddziaływania czynników zarówno tych biotycznych jak i abiotycznych jest bardzo szeroko rozwinięta. Są to działania:

• profilaktyczne związane z zapobieganiem pojawiania się określonych chorób, szkodników czy szkód abiotycznych,
• prognostyczne, które pozwalają przewidywać pojawienie się dużych ilości najgroźniejszych szkodników w roku następnym,
• zwalczanie szkodników i chorób, których nie można wyeliminować innymi metodami działania. Realizowane jest poprzez:
• przebudowę drzewostanów,
• usuwanie z upraw leśnych drzewek chorych i martwych ( 20 ha średniorocznie),
• zabezpieczanie pni preparatami biologicznymi przeciw grzybom (100 ha średniorocznie),
• wykładanie pułapek feromonowych na owady (200 sztuk średniorocznie),
• wycinanie drzew opanowanych przez owady aby zapobiec ich rozmnożeniu i zagrożeniu dla całego drzewostanu (2500 sztuk średniorocznie),
• ochronę gniazd ptaków i tworzenie im dogodnych warunków bytowania (500 sztuk budek lęgowych),
• poprawę warunków bytowania zwierzyny w lesie oraz utrzymywanie jej liczebności na stałym poziomie, który nie zagraża trwałości lasu,
• zabezpieczanie upraw leśnych przed zgryzaniem poprzez stosowanie osłonek i smarowanie preparatami chemicznymi o działaniu odstraszającym (150 ha średniorocznie),
• ogradzanie nowych nasadzeń, a szczególnie dębowych (60 ha średniorocznie)

Nadleśnictwo systematycznie nawiedzają klęski żywiołowe.

Szkody od wiatru i śniegu:

• 1988 (7 lipca) w wyniku krótkotrwałej gwałtownej burzy połączonej z huraganowym wiatrem w przeciągu 20 minut wyłamane zostało ok. 100 tys m3 drewna, szczególnie w leśnictwach: Surmaczówka, Maczugi, Lichacze , Krzywa Pałka, Zapałów, Dziadowiec, Radawa.
• 1999 (8 sierpień) w wyniku trąby powietrznej na terenie leśnictw Dąbrowa i Piaski wyłamane zostało w przeciągu kilku minut ok. 4 tys. m3 drewna.
• 1999 (21-24 listopad) w wyniku okiści powalonych i połamanych zostało na terenie całego nadleśnictwa ok. 80 tys. m3 drewna - prawie wyłącznie sosnowego.
• 2000 (6-7 kwiecień) dodatkowo w wyniku okiści powalonych i połamanych zostało na terenie całego nadleśnictwa ok. 20 tys. m3 drewna, również prawie wyłącznie sosnowego.

Powodzie występują na skutek wylewów rzek Wisznia i Szkło, gdzie w latach1995 - 2000 przybrały rozmiary klęsk. Wylewy następowały nie tylko (jak corocznie) na przedwiośniu, ale również w okresie wzrostu wegetacyjnego, co spowodowało zalanie i wymoknięcie znacznych ilości nie tylko upraw ale również 20 – letnich młodników.
Szczególnie dotkliwy był rok 1998 i 1999. Leśnictwa w zasięgu w/w rzek i narażone na szkody z powodu ich wystąpień z brzegów to: Stubno, Kobylnica, Tuchla. Ogółem wymokło ok. 40 ha upraw i 10 ha młodników.

Dla lasów, przy szlakach komunikacyjnych prawdziwą plagą stają się „pseudoturyści", którzy wyrzucają do lasu śmieci. Szczególnie zanieczyszczane śmieciami trasy to: Jarosław – Oleszyce, Radymno – Granica Państwa, Łapajówka – Radawa.